அக்குறணை லஷாட்

தளத்தில் பயணிக்கக்கூடிய மாணவ-மாணவிகள் மற்றும் பிள்ளைகளை பாடசாலைக்கு அனுப்பக்கூடிய தாய் தந்தையர் உங்களின் கவனத்திற்கு என் அன்பான வேண்டுகோள். கல்வி என்பது எப்போதும் கற்றுக் கொள்ளக் கூடிய

பிறப்பையே இன்னும் ருசி பார்க்க முடியாத எனக்கு இறப்பு வந்து நேர்ந்தது மண்ணிலே பாதம் பதிக்கும் முன்னே தீ குழம்பிற்கு உணவானேன் பத்துத் திங்கள் பத்திரமாய் சுமந்து

ஏக இறைவனின் இறுதித் தூதராய் இவ் வையகம் காக்க வந்த நாயகமே இம்மையில் எப்படி வாழவேண்டும் என்று கற்றுத் தந்து மறுமை வாழ்வுக்காய் வாழ வழிகள் பல

ஹஜ்ஜுப் பெருநாள் தியாக திருநாள் மக்கா மண்ணில் தவாப் செய்ய இஃராம் ஆடையோடு புறப்படும் ஹாஜிகள் கூட்டம் இப்ராஹீம் நபியின் உறவுகள் செய்த தியாகம் இஸ்மாயில் நபி

வீறிடும் இரவில் விழித்திடும் நாட்கள் பசியை பகடைக் காயாய் மாற்றி நோன்பு நோற்கும் புனித ரமழான் ஏழையின் உணர்வுகள் உணர்விழந்த உறக்கம் அத்தனையும் உலகமக்கள் வாழ்வுதனை ஊற்றிடும்

மறைக்கப்படும் நீதியை உலகிற்கு வெளிக்காட்ட வேண்டிய ஊடகங்கள் இனவாத இயக்கங்களாய் மாறிப் போனது ஏனோ உலகையே கோரோனா உழுக்க இலங்கை மட்டும் ஏன் இனக் சாயம் பூசும்

ஆடி ஓடி விளையாடிய கால்களை கட்டி போட்டு கோரோன வந்து நம்மை ஒன்று சேர்த்தது ஊரடங்குச்சட்டம் என்ற பெயரில் பிரிந்திருந்த குடும்பங்கள் அத்தனையும் ஒன்றாய் மாரி குதூகலம்

ஊரடங்கு நாட்கள் கடந்து வாரங்களாக மாற கால் வயிற்று கஞ்சிக்கு கூட இல்லை இன்னும் அதற்கான முன்னேற்பாடு கொஞ்சம்கூட இல்லை வீட்டுல வேலையும் இல்ல கறிக்கு போட

ஏனோ நாம் இன்னும் நெருங்க வில்லை எல் அளவும் பயமில்லை மறுமைக்கான தேடலும் இல்லை முதுமையடையும் வரை காத்திருப்பு எதற்கு ஐவேளைத் தொழுகைக்கா விரைந்து செல்வது எப்போது

நவீனம் பெற்றெடுத்த நாகரீக குழந்தை சீனா எங்குயில்லை உன்பொருட்கள் எதிலும் சீனமுத்திரை கண்களையே சந்தேகப்படவைக்கும் உன்நவீனத்தின் வளர்ச்சி சீனதேசம் சென்றாலும் சீர்கல்வியைக் கற்றுக்கொள் என்று அன்றுரைத்த(நபி)மொழி உலகமக்களின்

விதி செய்த கோலமா மதி கூட போராட முடியாமல் மடிந்து கிடக்கிறது ஒருவேளை உணவைத் தேடி ஒருநாள் கூழி வாங்கி வாழ்த உறவுகள் நின்று என்னதான் செய்ய

நவீனத்தில் நாளைய உலகை எதிர்பார்த்திருத்து இறைவனின் ஒரு சீற்றத்தில் சிதறிவிட்டது இன்றைய உலகம் எத்தனை கண்டுபிடிப்புகள் சிதறிக்கிடக்கும் நாடுகளில் சீனப் பொருட்கள் கோறோனயனும் கருவையும் சுமந்து உலகிற்கு

கோரோனா நீ ஒழியும் வரை நாகரீகத்தின் பின் நயவஞ்சகன் அழையப் போவதில்லை எம் அன்பை வெளிப்படுத்த கை கொடுக்கப் போவதுமில்லை கட்டி அணைக்க போவதுமில்லை ஆறடி தூரத்தில்

சொல்ல முடியாத சொற்பனங்களும் சோதித்துப் பார்க்க முடியாத சந்தோஷங்களும் என இருண்ட உலகத்தில் இன்பமாய் காலடி வைக்கிறது இன்றைய இளமை நிலவின் ஒளியில் துயில நினைக்கும் இளமைப்பருவம்

மனிதனுக்கு எச்சரிக்கையுடும் பூமாதேவியின் அகோரம் பொறுமை இழந்த பூமாதேவியின் புதிய பரிணாமம் மனிதன் செய்யும் அட்டகாசம் பார்த்து வழி விட்டு சிரிக்கிறாள் பூமி மாதா முச்சக்கர நீ

அன்பு எனும் சொல்லில் அடைக்கலம் புகுந்த உறவுகள் விளை மதிப்பு இல்லை என்பதற்காக அன்பு என்ற சொல்லை முகமூடியாய் அணிந்துக் இருக்கிறாய் உன் முகமூடியை கழட்டிவிட்டு கண்ணாடி

முகம் பார்க்கும் முன்னே உன் குரல் கேட்ட நொடிப்பொழுதில் என் நெஞ்சாங்கூட்டில் கூடி கொண்டதா இன்த கொடிய நோய் காதல் இந்த நோய் மருந்தாய் உன் அன்பை

வாள்முனையில் அடையமுடியாத வெற்றிகள் பேனாமுனை கண்டது காசி எனும் காகிதத்தால் கொட்டி கிடந்தும் கிடைந்தும் கிடைக்காத நின்மதி ஒருசிலரின் அன்பான வார்த்தைகளில் கிடைக்கும்போது தான் புரிகிறது அன்பு